ATLAS ATUT - klej do płytek (2-10 mm)

Klasyfikacja klejów do płytek

Kleje do płytek są sklasyfikowane i oznaczone według normy PN-EN 12004. Norma określa 3 typy klejów:

C – kleje cementowe

D – kleje dyspersyjne

R – kleje na bazie żywic reaktywnych

Każdy z tych klejów może występować w różnych formach (klasach), odpowiadających wymaganiom dodatkowym:

1 – kleje normalnie wiążące – przyczepność po 28 dniach ≥ 0,5 N/mm2

2 – kleje o podwyższonych parametrach – zwiększona przyczepność, po 28 dniach ≥ 1,0 N/mm2

F – kleje szybkowiążące – przyczepność ≥ 0,5 N/mm2, mierzona po czasie nie dłuższym niż 6 godzin

T – kleje o zmniejszonym spływie – spływ nie większy niż 0,5 mm

E – kleje o wydłużonym czasie otwartym – przyczepność po 28 dniach ≥ 0,5 N/mm2, pomimo, że czas pomiędzy nałożeniem kleju a przyłożeniem płytki jest nie krótszy niż 30 minut.

O klasie kleju świadczy oznaczenie reakcji na ogień. Dokonuje się go w oparciu o normę PN-EN 13501-1. Wszystkie kleje ATLAS posiadają klasę A, mówiącą o braku lub nieistotnym wpływie tego wyrobu na rozwój pożaru.

Dobór kleju

Przed przyklejaniem okładziny ceramicznej lub kamienia naturalnego należy zwrócić uwagę na kilka istotnych elementów mających wpływ na prawidłowy dobór kleju.

Są nimi:

• podłoże – materiał z jakiego jest wykonane, jego chłonność, przyczepność, czystość, równość, stopień wysezonowania, możliwe odkształcenie,
• płytki – rodzaj (gres, terakota, glazura, kamień), wymiar (mozaika, duży format), chłonność, odporność na przebarwienia,
• warunki użytkowania okładziny – wpływ warunków atmosferycznych (wewnątrz bądź na zewnątrz), usytuowanie (ściana czy podłoga), rodzaj i wielkość obciążeń użytkowych (ruch pieszy czy kołowy), częstość i skala zmian temperatury.